Międzynarodowy Festiwal Wratislavia Cantans, zainicjowany we Wrocławiu, w 1966 przez wybitnego dyrygenta Andrzeja Markowskiego, stał się fenomenem na skalę europejską. To jeden z najbardziej liczących się w Europie festiwali muzyki poważnej, przede wszystkim ze względu na unikatowy repertuar. Ten niezwykły festiwal łączy to, co dawne, tradycyjne, z dynamiką współczesnego świata. „Brak granic” kulturowych, religijnych, historyczno-geograficznych stanowiła cechę charakterystyczną tego festiwalu. Koncerty odbywały się głównie w zabytkowych obiektach Wrocławia takich jak gotyckie kościoły, wrocławski Ratusz, Arsenał czy Oratorium Marianum. Atmosfera festiwalu i jego organizacja przyciągały artystów najwyższej klasy.

W Dziale Dokumentów Życia Społecznego Zakładu Narodowego im. Ossolińskich, w ciągu wielu lat, zebrano większość materiałów dokumentujących działalność Międzynarodowego Festiwalu Wratislavia Cantans. Gromadzone od 1966 roku przez kolejne lata materiały to programy, afisze, zaproszenia, informatory, recenzje prasowe, albumy, plakaty, fotografie. Z wymienionych zbiorów dokumentów plakat zasługuje na szczególną uwagę. Jest on formą dokumentu-dzieła, która zawiera w sobie zarówno historię ujętą w słowach i liczbach, osadzoną w realiach epoki, jak i ulotny emocjonalny klimat festiwalu. Niezwykłość plakatu muzycznego polega na tym, że stara się w graficznej formie, która przetrwa dziesiątki lat przedstawić to, co trwa tylko chwilę. Uwiecznienie na druku ulotnym jakim jest plakat, najbardziej ulotnej sztuki – muzyki stanowi wielkie artystyczne wyzwanie.

Plakaty towarzyszące kolejnym edycjom festiwalu stanowią zbiór reprezentatywny dla życia kulturalnego Wrocławia i wrocławskiego plakatu muzycznego. Wiele z nich jest sygnowana przez autorów, takich jak Tadeusz Ciałowicz, Rafał Ołbiński, Adam Rząsa, Eugeniusz Get–Stankiewicz. Cechą charakterystyczną wszystkich plakatów, bez względu na to, jak bardzo abstrakcyjną formę mógł przyjąć plakat, są elementy kojarzone z muzyką.

Niezwykle cenne są plakaty pochodzące z pierwszych edycji festiwalu, w większości są sygnowane. Od 1976 – XI edycji, aż do 2003 roku – 38 edycji festiwalu, rozpoczyna się cykl plakatów stanowiących reprodukcję dzieł malarskich i grafiki. Przez wiele lat ten typ plakatu był rozpoznawalną formą promocji festiwalu. Warto zauważyć, że większość z nich przedstawia reprodukcje bardzo cennych dzieł pochodzących z kolekcji polskich muzeów: Muzeum Narodowego we Wrocławiu, Muzeum Narodowego w Poznaniu, Muzeum Narodowego w Warszawie. Część plakatów Wratislavia Cantans to promocja skarbów polskiego muzealnictwa oraz światowego malarstwa.

Od 2004 roku rozpoczyna się ponownie, trwający do tej pory cykl barwnych plakatów autorskich o dużej sile symbolicznego przekazu. Zaczęły pojawiać się także plakaty będące projektami fotograficznymi – popularną obecnie formą wizualnej projekcji.

Warto mieć świadomość, że plakaty tworzone na zapotrzebowanie konkretnej edycji festiwalu, są dziełami nie do odtworzenia w późniejszym czasie, co każdemu z nich nadaje niepowtarzalną wartość.

Tekst na podstawie:

Liliana Nawrot-Łakomiec, Wratislavia Cantans na plakacie, w: Rocznik Wrocławski, t. 13/14, Wrocław 2016.

Tekst, wybór i opisy: Liliana Nawrot-Łakomiec | Dział Dokumentów Życia Społecznego ZNiO

Wykonanie strony: Andrzej Kraska-Lewalski | Dział Dokumentów Życia Społecznego ZNiO