DOLNY ŚLĄSK w fotografii Stefana Arczyńskiego

Opisy zdjęć, w języku polskim i angielskim, zachowano w oryginale.

 

 

Stefan Arczyńskiwybitny wrocławski fotografik. Urodzony w 1916 roku w Essen, w rodzinie wielkopolskich emigrantów. Już w młodości wykazywał zainteresowanie fotografią, szczególnie pasjonowała go fotografia sportowa. Od 1934 roku uczył się, praktykował i przysposabiał do tego zawodu. To właśnie w Essen rozpoczął pracę w zakładzie fotograficznym i w 1936 roku, na zamówienie tamtejszych gazet, zrobił zdjęcia z olimpiady w Berlinie. Podczas II wojny światowej wcielony do Luftwaffe i skierowany do Francji, gdzie obrabiał fotografie lotnicze. Przeniesiony do piechoty, walczył na froncie wschodnim. Ciężko ranny pod Stalingradem, trafił do radzieckiej niewoli. Działalności ojca, zamordowanego przez gestapo w 1940 r., w Związku Polaków w Niemczech pomogła mu w uzyskaniu wolności i wystąpieniu o polskie obywatelstwo. Po zwolnieniu z obozu osiedlił się na Dolnym Śląsku. W 1946 r. otworzył studio w Kamiennej Górze. Cztery lata później przeniósł się do Wrocławia, gdzie uruchomił atelier i kontynuował zawodową karierę. Stale współpracował z prasą i wydawnictwami – od 1954 r. ukazało się wiele książek, albumów, kalendarzy, pocztówek itp. z jego fotografiami. Szczególnie upodobał sobie Wrocław i Dolny Śląsk (zwłaszcza fascynowała go ich architektura, zabytki, pejzaże). Jako fotoreporter wykonywał reportaże dla lokalnych dzienników i ogólnopolskich miesięczników. Utrwalał na kliszy także sztukę: balet i teatr. Zaprzyjaźnił się z Henrykiem Tomaszewskim – światowej sławy mimem i reżyserem. W 1951 roku został członkiem Związku Polskich Artystów Fotografików. Pięć lat później, w 1956 r., miał pierwszą indywidualną wystawę zatytułowaną „Festiwal Warszawski”. W trakcie kariery zawodowej, swoje fotografie prezentował publiczności podczas ok. 40 wernisaży. Głównym tematem wystawianych prac są portrety i pejzaże fotografowane w kraju, a także podczas wielu podróży po świecie, które były jego wielką pasją. Na szczególną uwagę zasługuje jego rozbudowany cykl „Drzewa”. W 1952 r. poznał, a następnie poślubił, Lidię Cichocką, artystkę baletową Opery Wrocławskiej. Uznawany za mistrza czarno-białej fotografii.

 


 

W 2015 roku Teresa Karst-Sikora przekazała w darze do zbiorów Działu Dokumentów Życia Społecznego Zakładu Narodowego im. Ossolińskich album, o wymiarach zewnętrznych: ok. 60x40x11 cm. Składa się on z 57 kart: jedna tytułowa i 56, na które naklejone są czarno-białe fotografie, różnego formatu, autorstwa St. Arczyńskiego. Opisy wykonano w języku polskim i angielskim. Oprawa drewniana z metalowym okuciem, na którym wyryto dwa ozdobniki, pomiędzy którymi umieszczono wyraz: ALBUM.

Album znajdował się w rodzinie Pani Teresy od początku lat 70. XX w. Otrzymał go Zdzisław Karst, jej ojciec, który w latach 1969-1972 sprawował funkcję przewodniczącego prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej (odpowiednik dzisiejszego wojewody). Był to prezent na zakończenie urzędowania.

 

 

Opracowanie: Andrzej Kraska-Lewalski | Dział Dokumentów Życia Społecznego ZNiO

Dodaj zakładkę do bezpośredniego odnośnika. / Opublikowano , autor: Dział Informacji