Są takie dwa dni w roku, o których nie tyle warto, co trzeba pamiętać. To 21 i 22 stycznia czyli Dzień Babci i Dzień Dziadka. Staramy się wówczas szczególnie uhonorować tych naszych najbliższych krewnych i podziękować im za okazaną troskę, za opiekę i wszystko, co otrzymujemy od nich na co dzień.

Pomysł obchodów święta Dnia Babci w Polsce pojawił się w tygodniku “Kobieta i Życie” w 1964 roku. Dość szybko został podchwycony przez “Express Poznański” , który spopularyzował to święto. Samą datę – 21 stycznia – “zawdzięczamy” znanej sławie kina i teatru, ostatniej z legendarnego rodu Trapszów – Mieczysławie Ćwiklińskiej. Tego właśnie dnia w 1965 roku artystka występowała w Poznaniu, grając w sztuce pt. “Drzewa umierają stojąc” rolę Babci. Redakcja “Expressu Poznańskiego”, chcąc uhonorować artystkę, wręczyła jej kwiaty oraz tort z napisem “Dla Babci”, ustanawiając tym samym datę święta. Autorem pomysłu był dziennikarz Kazimierz Flieger. Rok później “Express Wieczorny” oficjalnie ogłosił 21 stycznia “Dniem Babci”. Święto bardzo szybko się przyjęło w całej Polsce. Z czasem ustanowiono również Dzień Dziadka (22 stycznia).

Dzień Babci i Dziadka obchodzony jest również w wielu innych krajach: w tym samym czasie, co w Polsce, świętują babcie i dziadkowie w Bułgarii i Brazylii; we Francji jest to święto ruchome, obchodzone w pierwszą niedzielę marca; w Hiszpanii – 26 lipca; w Wielkiej Brytanii w pierwszą niedzielę października; w Ameryce odpowiednikiem Dnia Babci i Dziadka jest Narodowy Dzień Dziadków.

Żaklina Szynkiewicz, Dział Przechowywania i Udostępniania Nowych Druków Zwartych ZNiO