W przebogatym zbiorze czasopism Działu Nowych Druków Ciągłych Zakładu Narodowego im. Ossolińskich znaleźć można bardzo ciekawy tytuł będący świadectwem pionierskiego okresu rozwoju awiacji i motoryzacji – miesięcznik „Lotnik i Automobilista” wydawany w Warszawie w ostatnich latach poprzedzających wybuch I wojny światowej. Pierwszy numer tego czasopisma ukazał się w lipcu 1911 r. z podtytułem: „miesięcznik ilustrowany poświęcony lotnictwu i automobilizmowi”. Wydawcą i redaktorem był Zygmunt Dekler (1881–1919). Od 1912 r. tytuł stał się organem Towarzystwa Automobilowego Królestwa Polskiego, a od 1913 r. także Związku Awiatycznego Słuchaczów Politechniki we Lwowie.

„Lotnik i Automobilista” był drugim polskim czasopismem motoryzacyjnym – po ukazującej się od lutego 1911 r. we Lwowie „Gazecie Automobilowej” (organie Galicyjskiego Klubu Automobilowego). Natomiast jako pismo poświęcone lotnictwu dzierży palmę pierwszeństwa wśród polskojęzycznej prasy. Dlaczego „Lotnik i Automobilista” łączył obie te – dziś dość odległe – dziedziny? W owym pionierskim dla obu dziedzin techniki okresie zarówno samochody jak i samoloty (jedne i drugie napędzane tym samym wynalazkiem – benzynowym silnikiem tłokowym) konstruowane były przez podobnych sobie entuzjastów, a stać było na nie tylko nielicznych (czytaj: najbogatszych) i to do nich w pierwszej kolejności kierowany był „Lotnik i Automobilista”. „Gentelmeńskiego” charakteru tego tytułu dopełnia dodatek „Wszechsport” ukazujący się od kwietnia 1912 r., w którym czytelnik znaleźć mógł informacje uwzględniające „wszystkie gałęzie sportu”.

Na łamach „Lotnika i Automobilisty” publikowano artykuły techniczne związane z rozwojem lotnictwa i motoryzacji, prezentowano najnowsze dokonania i wyczyny w tych dziedzinach, przedstawiano poszczególnych producentów automobili (często już dzisiaj zapomnianych) i ich produkty, relacjonowano wystawy lotnicze i salony samochodowe organizowane w całej Europie. Każdy numer zawierał także liczne reklamy przedstawicielstw handlowych oferujących pojazdy różnych marek oraz wszystkie potrzebne automobilistom produkty. Czasopismo to – bogate w treść i  piękne pod względem edytorskim – jest wspaniałym dokumentem epoki, w której człowiek, jakże pewny swoich nieograniczonych, możliwości postanowił za pomocą techniki ujarzmić przestrzeń.

W zbiorach Ossolineum pod sygnaturą 132.805 znajdują się kompletne roczniki 1911–1913 „Lotnika i Automobilisty” pochodzące jeszcze ze zbiorów lwowskich. Natomiast rocznik 1914 (ostatni numer ukazał się w lipcu tego roku) pozostał po 1945 r. we Lwowie. Niektóre numery czasopisma są udostępnione w formie elektronicznej w Bibliotece Cyfrowej Politechniki Warszawskiej.