Skrót PTTK doskonale znany jest każdemu polskiemu turyście. Ktoś jednak znający historię tej organizacji zdziwić się może napotykając na ów akronim w krajoznawczym wydawnictwie z lat trzydziestych XX w. – jak to możliwe, skoro Polskie Towarzystwo Turystyczno-Krajoznawcze powstało dopiero w 1950 r. w wyniku połączenia Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego z Polskim Towarzystwem Krajoznawczym? Otóż w okresie międzywojennym w województwie tarnopolskim działało organizacja utworzona w 1925 roku jako Wojewódzkie Towarzystwo Turystyczno-Krajoznawcze w Tarnopolu, a sześć lat później przemianowana na Podolskie Towarzystwo Turystyczno-Krajoznawcze.

W styczniu 1936 r. okazał się pierwszy numer czasopisma „Znicz Podola” z podtytułem: „Ilustrowany Organ Sekcji Kół Krajoznawczych Młodzieży Podolskiego Towarzystwa Turystyczno-Krajoznawczego”. Od ósmego numeru był to po prostu „Ilustrowany Organ Oficjalny Podolskiego Towarzystwa Turystyczno-Krajoznawczego”. Wydawcą periodyku był Oddział Podolskiego TTK w Czortkowie. Redakcją kierował Władysław Cichocki, dyrektor tamtejszego gimnazjum państwowego, natomiast redaktorem odpowiedzialnym i zapewne spiritus movens całego przedsięwzięcia był Józef Opacki (1902­-1982) – nauczyciel w tej samej szkole, działacz harcerski, przewodniczący oddziału Podolskiego TTK w Czortkowie, autor przewodników turystycznych po województwie tarnopolskim. W czasie wojny J. Opacki pełnił funkcję delegata rządu RP na powiat czortkowski, a po wkroczeniu Armii Czerwonej w 1944 r. przystąpił do organizacji „Nie”. Był wydawcą i redaktorem konspiracyjnych czasopism, m.in. „Strażnicy Kresowej” (jej kilkanaście numerów jest w zasobie Ossolineum pod sygn. 985.402), której pierwsze numery ukazały się jeszcze w Czortkowie, natomiast kolejne już w Zabrzu, gdzie J. Opacki został przesiedlony w drugiej połowie 1945 roku.  Aresztowany we wrześniu następnego roku, za działalność konspiracyjną został skazany na osiem lat więzienia (wyrok skrócono do 3,5 roku). Po 1956 r. aktywnie działał w górnośląskich strukturach ZHP.

„Znicz Podola” ukazywał się przez dwa lata raz w miesiącu (z wyjątkiem lipca i sierpnia). Wydano łącznie dwadzieścia numerów tego czasopisma, które jest prawdziwą skarbnicą wiedzy o Podolu. Każdy numer przynosił ciekawe artykuły o geografii, etnografii, historii i zabytkach tej niezwykłej krainy. Nie zabrakło także wieści z życia Podolskiego TTK, rozważań o roli turystyki i krajoznawstwa czy krótkich utworów literackich. Wszystkie numery czasopisma znajdują się w zbiorach Działu Nowych Druków Ciągłych Zakładu Narodowego im. Ossolińskich przy ul. Sołtysowickiej pod sygnaturą 980.202.