Ludomir Stankiewicz

16 września  mijają dwa lata od śmierci Ludomira Stankiewicza, polonisty, kustosza dyplomowanego, kierownika Działu Udostępniania ZNiO, a przede wszystkim naszego Przyjaciela, życzliwego, dobrego Człowieka.

Urodził się 8 maja 1934 w miejscowości Kality w ówczesnym województwie wileńskim.  Od zawsze interesował się literaturą, dużo czytał, próbował też sił w pisaniu, przez całe życie prowadził dziennik. Ukończył studia polonistyczne na Uniwersytecie we Wrocławiu, gdzie wraz z rodziną przeniósł się po II wojnie światowej. W 1960 rozpoczął pracę w Ossolineum. Przez niemal 40 lat pracował w Dziale Udostępniania, w latach 1986-1999 jako jego kierownik. Lubiany przez czytelników, którym zawsze gotowy był przyjść z pomocą w poszukiwaniach literatury i przez kolegów, dla których zawsze miał czas, dobre słowo, zabawną anegdotę, a przede wszystkim dużo zrozumienia i wyrozumiałości.   Lubił ludzi – to stwierdzenie najlepiej Go charakteryzuje. Nie osądzał, nie potępiał, starał się zrozumieć.  Nigdy, mimo  nie zawsze pozytywnych doświadczeń, nie zatracił humoru i pogody ducha, którą zarażał wszystkich wokół. Po przejściu na emeryturę, ciągle był obecny w naszym życiu, w życiu Ossolineum.  Przychodził na ossolińskie spotkania, pamiętał o imieninach, dzielił się z nami wieściami o swoich wnukach. Był. Odszedł 16 września 2015 roku. Wielu z nas do dziś nie może się z tym pogodzić. Podświadomie czekamy, że może przyjdzie na kolejne imieniny, otwarcie wystawy, wigilię…