Dwa lata temu 24 kwietnia 2015 roku zmarł Władysław Bartoszewski. Odszedł tak jak chciał… w biegu. Dwa dni wcześniej uczestniczył w posiedzeniu Rady Kuratorów Zakładu Narodowego im. Ossolińskich. Wspinał się po ossolińskich schodach, każąc wszystkim zapomnieć, że skończył niedawno 92 lata.

Więzień Auschwitz, członek Rady Pomocy Żydom „Żegota”, w PRL skazany na 8 lat stalinowskiego więzienia (odsiedział 6,5 roku), historyk, publicysta, działacz „Solidarności”, internowany w stanie wojennym. W wolnej Polsce senator, ambasador Rzeczypospolitej w Austrii, dwukrotnie minister spraw zagranicznych RP, wreszcie sekretarz stanu ds. kontaktów międzynarodowych w Kancelarii Premiera.

Przez wiele lat towarzyszył nam swoją radą, mądrością, poczuciem humoru i trzeźwym osądem rzeczywistości. Ofiarował Ossolineum swoje bogate zbiory historyczne, zawierające bezcenne dokumenty i druki z okresu II wojny światowej, kilkanaście tysięcy książek oraz dokumentację własnej działalności społecznej i politycznej, w tym korespondencję z wielu ważnymi osobistościami polskiej oraz europejskiej polityki i kultury.

W Muzeum Pana Tadeusza ZNiO (Rynek 6) oglądać można wystawę stałą Misja: Polska opartą na archiwum Władysława Bartoszewskiego. Zwiedzający mogą obejrzeć również Gabinet jego imienia, w którym eksponowane są pamiątki osobiste, fotografie i nagrody.

Dnia 24 kwietnia trzy lata temu zmarł we Wrocławiu Tadeusz Różewicz, jeden z najwybitniejszych poetów powojennej Polski, dramaturg i autor opowiadań.

Debiutował przed II wojną, pierwszy tom wierszy „Niepokój” ukazał się w roku 1947. Pierwszym dramatem jego autorstwa była w 1960 roku „Kartoteka”; w latach 70. powstały głośne „Białe małżeństwo” oraz „Do piachu”, a w latach 80. „Pułapka”. Był także współautorem scenariuszy 9 filmów (m.in. „Świadectwo urodzenia”), reżyserowanych przez jego brata Stanisława.

Jest jednym z najczęściej tłumaczonych na świecie polskich twórców (dotąd na 49 języków), w Helsinkach stanął pomnik jego poezji, autorstwa Radosława Gryty („Opowiadanie o starych kobietach” na 12 granitowych głazach), a na ścianę kamienicy w Lejdzie (Holandia) trafił wiersz „Pisałem”. Kilkukrotnie kandydat do Literackiej Nagrody Nobla, laureat m.in. Nagrody PEN Clubu, Nagrody Literackiej „Nike” i Nagrody „Kreator kultury”, doktor honoris causa kilku uniwersytetów oraz ASP we Wrocławiu, Honorowy Obywatel Wrocławia.

W 2016 roku trafiło do Ossolineum archiwum i pamiątki osobiste Tadeusza Różewicza, zakupione od rodziny Poety przez miasto Wrocław. Zbiór będzie podstawą poświęconej poecie wystawy stałej w Muzeum Pana Tadeusza (Rynek 6), która zostanie otwarta wiosną przyszłego roku. Obecnie w MPT obejrzeć można wystawę „Stankiewicz – Różewicz – Stankiewicz”, prezentującą efekt współpracy Tadeusza Różewicza z miedziorytnikiem Eugeniuszem Getem-Stankiewiczem w fotografiach Janusza Stankiewicza.