Z początkiem lipca 1920 roku ruszyła wielka ofensywa Frontu Zachodniego Armii Czerwonej przeciwko Polsce. Ponad ćwierćmilionowe siły sowieckie szybko zajmowały teren, zmuszając Polaków do systematycznego odwrotu, by uniknąć okrążenia. Sukcesy militarne miały utorować drogę do rozstrzygnięć politycznych,  rozwiązujących „problem polski” zgodnie z planami Lenina i Trockiego. Na zajętych ziemiach postanowiono utworzyć bolszewickie republiki, wzorowane na ustroju rosyjskim. Oprócz Polskiej Socjalistycznej Republiki Rad, która miała powstać na obszarach na zachód od Bugu, zamierzano powołać także Galicyjską Socjalistyczną Republikę Rad, obejmującą dawny zabór austriacki. Państwo to miało mieć charakter wielonarodowy, jako że jego postulowany obszar zamieszkiwali Polacy, Ukraińcy i Żydzi. 8 lipca 1920 roku powołany został przyszły rząd tego tworu politycznego – Galicyjski Komitet Rewolucyjny (Galrewkom). Na jego czele stanął Wołodymyr Zatonskyj, z wykształcenia chemik. Docelowo stolicą GSRR miał być Lwów, jednak ponieważ miasto obroniło się przed natarciem bolszewików, tymczasowo Galrewkom urzędował w Tarnopolu, organizując struktury nowej, rewolucyjnej władzy na ziemiach okupowanych przez bolszewików. Odparcie Armii Czerwonej spod Warszawy i skuteczne przeciwnatarcie polskie doprowadziło Moskwę do rezygnacji z pierwotnych planów i 21 września 1920 r. Galicyjska Socjalistyczna Republika Rad przestała istnieć. Stalinowski Związek Sowiecki powrócił do „sprawy polskiej” dopiero w 1939 roku…