„Liberum Veto”, galicyjskie pismo satyryczne wydawane w latach 1903-1905 z podtytułem: „pismo poświęcone polityce, literaturze i sztuce”, który nie wskazywał na satyryczny charakter. Powstało w Krakowie, a w 1904 roku zostało przeniesione do Lwowa z inicjatywy lwowskiego dziennikarza Władysława Milko.

W ponad pięćdziesięciu numerach pisma, poświęconych satyrze politycznej, literac­kiej i artystycznej,  ukazywały się teksty wybitnych twórców oraz ilustracje świetnych rysowników. Pismo pozyskało również współ­pracowników tej miary, co malarze: W. Wojtkiewicz, F.Pautsch oraz T. Nie­siołowski. Szpalty periodyku iskrzyły się przednimi dowcipami na temat galicyjskich hurra-patriotów, głupoty dekadentów, materializmu kleru, zdzierstw podatkowych i osławionych radców-centusiów oraz docentusiów. Autorzy materiałów publikowanych w „Liberum Veto” są przeważnie bezimienni. Pismo reprezentowało satyrę nowoczesną, humor artystycznie ostry i adresowany do znawców. Równolegle do wydania głównego w latach wychodził kalendarz 1903-1905 wysyłany wiernym prenumeratorom.

Oto drobny przykład humoru prezentowanego przez „Liberum Veto”  – propozycja swoistych reguł gramatycznych.

 Nauczyciel:
— Wszystkie rzeczowniki rodzaju nijakiego zakończone na „ny” jako to: chrzciny, zaślubiny, zaręczyny, imieniny — wymagają napitku. Wyjątek stanowią: dzwony, pantalony, kalesony, które wymagają naprawy!

Przed końcem żywota czasopisma redakcja „Li­berum Veto” przypomniała jeszcze złotą myśl Epikura: Wychodźmy z życia z równą swobodą, jak z teatru, gdy nas nie bawi.

W Ossolineum egzemplarze z lat 1903-1905 znajdują się na sygn.. 113.184, ale udostępniany jest mikrofilm. Całość czasopisma w wersji cyfrowej udostępniana jest: http://mbc.malopolska.pl/publication/95027