Przed 108 laty Europa szykowała się do wielkiej wojny mocarstw. Starcie pomiędzy zaborcami Rzeczypospolitej postrzegane było w polskich kręgach niepodległościowych jako wyjątkowa szansa dziejowa na poprawę politycznej sytuacji narodu. Z końcem lipca 1914 roku związani z Józefem Piłsudskim działacze ruchu strzeleckiego zarządzili mobilizację ochotników, którzy mieli zebrać się w Krakowie, by z chwilą wybuchu wojny wkroczyć na teren zaboru rosyjskiego (ówczesna granica Austro-Węgier i Rosji przebiegała w pobliżu Krakowa) i wywołać tam powszechne powstanie niepodległościowe. Jako miejsce zbiórki wyznaczono budynek letniego teatru „Oleandry”, położony w pobliżu rozległego, niezabudowanego obszaru, znanego jako Błonia Miejskie. Dnia 3 sierpnia 1914 roku z przedstawicieli dwu odrębnych organizacji (Związku Strzeleckiego i Polskich Drużyn Strzeleckich) utworzona została wspólna Kompania Kadrowa, zalążek odradzającego się Wojska Polskiego. Po kilkudniowym szkoleniu „Kadrówka” wyruszyła do boju z Moskalami, 6 sierpnia 1914 roku symbolicznie obalając słupy zaborczych granic w podkrakowskich Michałowicach. Niestety, okazało się, że ambitny plan wywołania ogólnonarodowego powstania w zaborze rosyjskim nie ma szans realizacji. Kompania Kadrowa stała się wkrótce częścią 1. Pułku Piechoty w Legionach Polskich, ochotniczej formacji bojowej w szeregach armii Austro-Węgier. Budynek „Oleandrów” nie doczekał odrodzenia Rzeczypospolitej, został rozebrany jeszcze przed 1918 rokiem. W okresie międzywojennym na jego miejscu wzniesiono okazały Dom im. Józefa Piłsudskiego, ufundowany ze składek Związku Legionistów Polskich.