W ossolińskich zbiorach znaleźć można publikacje, które  stanowią swego rodzaju ciekawostki wydawnicze. Przykładem może być chociażby publikacja Pokalanki (1890) autorstwa Aleksandra (Leszka) Dunin-Borkowskiego, publicysty, literata, a także działacza politycznego. Był posłem na Sejm Krajowy Galicji, przeciwnikiem wszelkim form ograniczania wolności, także wolności słowa, autorem wielu pism politycznych i publicystycznych. W swoich pracach często krytykował społeczeństwo Galicji. Pokalanki to jedno z ostatnich dzieł Borkowskiego. Książka ukazała się Budapeszcie w 1890 roku i jej prawdopodobnie jedyny zachowany egzemplarz znajduje się w Ossolineum i jest przechowywanych w magazynie cimeliów. Oto, co na temat tego wydania pisze w swoim Pamiętniku Helena Dąbczańska-Budzynowska, kolekcjonerka dzieł sztuki oraz książek:

„Mało komu wiadomo, że istnieje książeczka napisana przez Leszka Borkowskiego Pokalanki wydana na Węgrzech, satyra ostra, mściwa, krytyka stosunków panujących w klasztorze niepokalanek w Jałowcu […]. Ponury  nakład rodzina częściowo spaliła (było około 200 egzemplarzy) reszta pozostała w drukarni w Budapeszcie pod zastrzeżeniem rodziny, że nie wolno jej sprzedawać, czego tak ściśle przestrzegano, że za żadną cenę nie chciano odstąpić ani jednego egzemplarza. Mam to zadowolenie, że z przeznaczonej na spalenie broszury uratował Tuleja [antykwariusz lwowski – przyp. autora] jeden egzemplarz, ale przez pół wysokości przedarty, tak że zachowała się tylko dolna połowa. Egzemplarz ten nabyłam i odstąpiłam Ossolineum, które go nie posiadało.”

Co ciekawe, informację o tym, że autorem Pokalanek jest Aleksander (Leszek) Dunin-Borkowski, podaje Bibliografia polska XIX stulecia (tzw. Bibliografia Estreichera), natomiast we współcześnie wydanej bibliografii Dawni pisarze polscy (t. 1, Warszawa 2000) ten tytuł w ogóle się nie pojawia.