Tradycja zbiorów sfragistycznych w Ossolineum sięga okresu lwowskiego. Zbiór pieczęci dawnego Muzeum Książąt Lubomirskich (oraz Biblioteki Pawlikowskich) został formalnie zlikwidowany i rozproszony w  1940 roku. We wrocławskim ZNiO powrócono do gromadzenia pieczęci dzięki utworzeniu Gabinetu Numizmatyczno-Sfragistycznego. Dziś kolekcja sfragistyczna liczy ponad 72 000 jednostek – lwią część kolekcji stanowią reprodukcje w różnej formie i o różnej wartości muzealnej.

W skład zbioru wchodzą spuścizny, większe lub mniejsze, po takich sfragistykach, numizmatykach czy heraldykach, jak Marian Gumowski, Marian Haisig, Zbisław Michniewicz, Tadeusz Kałkowski. Do najcenniejszych reprodukcji należą odlewy metalowe polskich pieczęci średniowiecznych po Franciszku Piekosińskim i bogaty zestaw bartynotypów polskich sigillów po Władysławie Bartynowskim. Dużą wartość dokumentacyjną i ikonograficzną posiada spuścizna prof. Gumowskiego, na którą składają się głównie odrysy pieczęci (wcierki) i odciski atramentowe – w sumie ok. 30 000 kopii pieczęci.

W zbiorze znajdują się również ciekawe kolekcje poniemieckie – najważniejsza z nich to kolekcja z dawnej Biblioteki Schaffgotschów, złożona z wielkiego podzbioru odcisków lakowych pieczęci nowożytnych europejskich (przede wszystkim niemieckich) oraz z albumów odcisków lakowych wykonanych tłokami sporządzonymi przez XIX-wiecznych grawerów z Cieplic-Zdroju – pieczęcie te, głównie herbowe, prezentują wysoki kunszt artystyczny. Z oryginalnych pieczęci zwracają uwagę tłoki pieczętne (ponad 3 000), pieczęcie woskowe (ponad 80) oraz papierowe (ponad 400). Gabinet nadal nabywa zbiory sfragistyczne – najpopularniejszym typem nabytków są tłoki pieczętne (typariusze).