Muzeum Książąt Lubomirskich. Nie/zapomniana historia

Wśród prezentowanych prac znalazły się m.in. Portret Henryka Lubomirskiego jako Kupidyna autorstwa Angeliki Kauffmann, płótno Józefa Brandta Modlitwa w stepie i Anemony Leona Wyczółkowskiego.

Wernisaż wystawy odbył się 5 października 2017 roku w Pałacu Łozińskich we Lwowie. Towarzyszyła mu prelekcja Pracowników Działu Sztuki Ossolineum – Beaty Długajczyk oraz Leszka Machnika: Muzeum Książąt Lubomirskich. Historia i współczesność. Wystawa miała trwać do 17 grudnia, ale została przedłużona i finisaż wystawy z prezentacją katalogu odbył się 19 stycznia 2018 roku.

Następnie między 22 lutego a 1 lipca 2018 roku pojawiła się w Zakładzie Narodowym im. Ossolińskich we Wrocławiu w Auli im. Mieczysława Gębarowicza i Salach pod Kopułą.

Decyzja o powstaniu Muzeum Książąt Lubomirskich zapadła w 1823 roku, a muzeum rozpoczęło działalność w roku 1870. Początkowe zbiory składały się z dzieł i pamiątek historycznych, które wchodziły w skład kolekcji hrabiego Ossolińskiego i księcia Lubomirskiego. Z biegiem czasu wzbogacały się o kolejne eksponaty dzięki licznym darowiznom. W momencie wybuchu II wojny światowej kolekcja liczyła między 1500 a 2000 dzieł. Podczas wojny Muzeum Książąt Lubomirskich zlikwidowano. Zbiory rozproszono, przydzielając je powstającym ukraińskim placówkom. „Nasza galeria stała się pewnego rodzaju beneficjentem Muzeum Książąt Lubomirskich – mówił Igor Chomyn – Na wystawę zostały wybrane portrety najważniejszych i najbardziej zasłużonych dla Polski osób. Ukazując różnorodność kolekcji Muzeum Lubomirskich, pokazujemy też portrety przedstawicieli innych narodowości zamieszkałych w Galicji, jak również malarstwo rodzajowe i historyczne artystów polskich i europejskich. […] Lwowska Galeria Sztuki jest otwarta na współpracę z tak szacowną instytucją, jak Ossolineum. Świadectwem tego są wspólnie organizowane wystawy, w tym ta, poświęcona jubileuszowi 200-lecia powstania Zakładu Narodowego im. Ossolińskich”.

Podobne stanowisko wyraził dyrektor Ossolineum, dr Adolf Juzwenko, który w roku obchodów 200-lecia Ossolineum wspominał: „Należę do tej grupy Polaków, która po zmianie granic w 1945 roku została pozbawiona możliwości mieszkania w swoich gniazdach rodzinnych […]. Razem z nami przeniosło się i Ossolineum. […] Sądzę, że odpowiedzialność za wspólne dziedzictwo kulturowe pozostające we Lwowie to polska racja stanu”.

W 2007 roku Sejm Rzeczpospolitej Polskiej zdecydował o odrodzeniu Muzeum Książąt Lubomirskich. Trwają obecnie prace nad budową siedziby tego oddziału Zakładu Narodowego im. Ossolińskich.