Dnia 9 lutego obchodzony (objadany??) jest Międzynarodowy Dzień Pizzy.  Z tej okazji warto przypomnieć, że zgodnie z włoską tradycją kulinarną wynalazek tego sztandarowego przysmaku przypisywany jest mieszkańcom Neapolu. Przekąska w postaci prostego, taniego i łatwego do przygotowania placka z różnorodnymi dodatkami ma prastare korzenie – wywodzi się od podpłomyka, kawałka przaśnego ciasta, wypiekanego bezpośrednio na stygnącym żarze, znanego już w epoce Rewolucji Neolitycznej. Od swojej bezpośredniej poprzedniczki, focacci, klasyczna pizza różni się nie tylko rodzajem ciasta, lecz przede wszystkim jego okrasą: dowolną kombinacją serów, warzyw, wędlin, owoców morza, ziół i sosów. Pierwotna pizza neapolitańska była tanim pokarmem wielkomiejskiej biedoty, zwykle więc dodatki do cienkiego, okrągłego placka z pszennego ciasta ograniczały się do sera mozzarella i plastrów pomidora San Marziano, gatunku uprawianego na stokach pobliskiego Wezuwiusza. Smak dania poprawiała morska sól,  świeża bazylia i parę kropel oliwy… Taka wersja pizzy znana jest powszechnie jako „Margerita”, ale chyba niewielu konsumentów pamięta, że matką chrzestną ich przysmaku była włoska królowa Małgorzata Sabaudzka (1851 – 1926), wielka miłośniczka rodzimej kuchni.