W zbiorach Ossolineum pod sygnaturą 9.729 znajdują się „Nowe przestrogi dla pijaków z różnych autorów zebrane ku poprawie kmiotków i miejskich moczymordów” – pozycja autora o kryptonimie A. M., który zebrał kilka humorystycznych utworów poetyckich przestrzegających przed zgubnymi skutkami picia wódki. Według bibliografii Estreichera książeczka ukazała się prawdopodobnie w 1844 r.

Autor w sposób żartobliwy podjął się opisania poważnego problemu alkoholizmu w środowisku niższych warstw polskiego społeczeństwa. Picie gorzałki w wiejskich karczmach, zajazdach, jak wiemy stanowiło dla Polaków z nizin społecznych formę rozrywki, która pozwoliła zapomnieć o troskach dnia codziennego. Wódka była też sposobem, aby dodać sobie odwagi, stanowiła zatem nieodłączny element codziennego życia. Zamiast mocnego alkoholu autor poleca pić z umiarem piwo i miody, jako trunki mniej szkodliwe. Ostatni utwór roztacza przed pijakiem wizję dostatniego i spokojnego życia, które będzie wiódł, jeśli zrezygnuje z gorzałki.

Całość jest napisana „lekkim piórem” i ma wierszowaną formę. Utwór był przeznaczony dla osób niższego stanu, dla którego taka forma wypowiedzi była bardzo atrakcyjna i zrozumiała. Warto przekonać się jakimi argumentami próbowano w XIX w. odwieść prosty lud od picia. Publikacja jest dostępna w Dolnośląskiej Bibliotece Cyfrowej.