15 października 70 r. p. n. e., urodził się Publiusz Wergiliusz Maro, najsłynniejszy rzymski poeta, autor epopei „Eneida”, jednego z najważniejszych dzieł literatury światowej. Poemat i postać Wergiliusza były bardzo popularne w średniowieczu i epokach późniejszych, np. w „Boskiej Komedii” to właśnie Wergiliusz, jako najwybitniejszy poeta, jest przewodnikiem Dantego po piekle i czyśćcu.

Pierwsze polskie tłumaczenie „Eneidy” ukazało się w 1590 r. w Krakowie pod tytułem „Aeneida, to jest o Aeneuszu trojańskim ksiąg dwanaście”. Autorem przekładu był Andrzej Kochanowski, pisarz i tłumacz, młodszy brat Jana Kochanowskiego.

Inicjatorem przetłumaczenia „Eneidy” na język polski był kanclerz i hetman koronny Jan Zamoyski, któremu Kochanowski zadedykował druk. Dzieło opatrzono także drzeworytowym herbem Zamoyskiego. Mimo że normy stylistyczne poezji w języku polskim w 2. połowie XVI w. dopiero się kształtowały, tłumaczenie trzynastozgłoskowcem Andrzeja Kochanowskiego uważane jest za wierne, choć nieco bezemocjonalne w porównaniu do oryginału.

Przekład rzymskiej epopei na język polski aż do końca XVIII w. był jedynym, jaki powstał w krajach słowiańskich.

W zbiorach starych druków Biblioteki Ossolineum są przechowywane trzy egzemplarze omawianego wydania. Możemy je oglądać w Dolnośląskiej Bibliotece Cyfrowej.