W zbiorach cymeliów Biblioteki Ossolineum przechowywany jest egzemplarz dzieła Oleska pt.: Pieśni polskie i ruskie ludu galicyjskiego zebrane i wydane przez Wacława z Oleska.

Wacław z Oleska, a właściwie Wacław Michał Zaleski (1799-1849) był folklorystą, poeta, pisarzem, krytykiem literackim, tłumaczem ruskich dumek, działaczem społecznym i politycznym. Jako poeta debiutował, mając zaledwie 19 lat. Wydał wówczas kilka utworów politycznych ( m.in. „Otucha”, „Wzbudzenie”) oraz tragedię „Młody adwokat”. W latach 1824-1832 współpracował z lwowskimi “Rozmaitościami”, gdzie zamieszczał recenzje teatralne i przeglądy literackie.

W 1833 roku, nakładem Franciszka Pillera wydał we Lwowie „Pieśni polskie i ruskie ludu galicyjskiego”. Publikacja została wysoko oceniona przez recenzentów (m. in. Konstantego Słotwińskiego i Augusta Bielowskiego) i stanowiła pierwszy, a zarazem najbardziej obszerny zbiór pieśni ludowych wydanych w Polsce przed “Pieśniami ludu polskiego” Oskara Kolberga.

Egzemplarz ossoliński składa się z dwóch woluminów: pierwszy stanowi zbiór 1496 utworów podzielonych na pieśni żeńskie i męskie, drugi jest zapisem nutowym 160 melodii zinstrumentowanych przez Karola Lipińskiego – polskiego skrzypka, kompozytora i pedagoga.

Zaleski był również znany ze swojej działalności na polu administracyjno-politycznym. Od 1848 roku jako pierwszy z Polaków pełnił funkcję gubernatora Galicji. Postulował m.in. przywrócenie języka polskiego w szkołach i urzędach. We wrześniu 1848 r. doprowadził w Krakowie do przeprowadzenia wyborów do Rady Miejskiej, odsuwając dzięki tym działaniom austriacką generalicję od władzy. Zmarł w Wiedniu w 1849 r. Jego prochy pochowano na cmentarzu Łyczakowskim we Lwowie.

Opracowała Żaklina Szynkiewicz, Dział Przechowywania i Udostępniania ZNiO