Karta medycka

Tzw. Karta medycka zawiera polskie tłumaczenie Psalmu 50 z początku XV w. Karta nie stanowiła części większego psałterza, lecz była odrębnym tekstem liturgicznym. Jest to jedna karta pergaminowa o wymiarach 20,5 cm x 19,2 cm, ma niezapisana stronę tylną. Tekst psalmu został zapisany w 20 wierszach czarnym atramentem, początek każdego wersu psalmu został wyróżniony czerwonym kolorem (rubrycella). Nad wieloma słowami tekstu głównego są umieszczone 32 glosy, będące wariantami słów lub poprawkami wprowadzonymi przez kopistę.

Nota proweniencyjna na końcu tekstu wskazuje, że tekst psalmu przepisano w Krakowie na Kazimierzu  po roku 1405,  po osadzeniu w klasztorze Bożego Ciała kanoników regularnych (augustianów) z Kłodzka. Nieznany kopista przepisując psalm oparł się na tekście zbliżonym do powstającego wówczas Psałterza floriańskiego, który zaczęto pisać w Kłodzku i Krakowie dla królowej Jadwigi Andegaweńskiej, żony Władysława Jagiełły. Tekst został sporządzony jedną ręką w początkach XV w., glosy powstały nieco później, a ich celem było udoskonalenie przekładu, uwspółcześnienie języka lub zapis słów znanych glosatorowi  ze słyszenia.

Karta została odnaleziona w 1832 r. w Krakowie przez Konstantego Świdzińskiego. Stanowiła wyklejkę okładziny dolnej nieznanego dziś kodeksu. W 1834 r. stała się własnością kolekcjonera Gwalberta Pawlikowskiego z Medyki (stąd nazwa zabytku; czasem w literaturze spotyka się także nazwę Karta Świdzińskiego). W 1921 r. wraz ze zbiorem im. Pawlikowskich przeszła do Zakładu Narodowego im. Ossolińskich we Lwowie, obecnie znajduje się w Ossolineum we Wrocławiu. Karta przechowywana jest w dwuczęściowym futerale z połowy XIX wieku. Dostęp w Dolnośląskiej Bibliotece Cyfrowej.