Pół wieku temu na listach i paczkach obok nazwy miejscowości pojawiły się doskonale nam znane pięciocyfrowe kody pocztowe.

Wcześniej nadawca wpisywał tylko miejscowość, a zadaniem urzędnika pocztowego było skierowanie przesyłki we właściwe miejsce. Aby usprawnić pracę placówek pocztowych i zmniejszyć ryzyko pomyłek, na mocy zarządzenia ministra łączności z 17 listopada 1972 r. z pierwszym dniem nowego roku wprowadzono kody. W przyjętym systemie pierwsza z pięciu cyfr oznaczała okręg kodowy (obejmujących jedno lub dwa województwa – okręg wrocławski otrzymał cyfrę „5”), druga – strefę kodową w obrębie okręgu, trzecia wskazywała na obszar rozdzielni sektorowej (odpowiadający granicom powiatu), a ostatnie dwie  przypisane zostały konkretnej placówce pocztowej.

Pomimo że wdrożeniu kodów towarzyszyła szeroka kampania informacyjna w mediach, początkowo nadawcy mieli problemy z poprawnym adresowaniem przesyłek. Okres przejściowy, w którym przyjmowano i realizowano także te pozbawione kodów, trwał do końca stycznia 1974 roku. Przyjęty pół wieku temu system, mimo zmian ustrojowych i administracyjnych, przetrwał do dziś.