22 stycznia 1877 roku urodził się Bolesław Leśmian (właściwie Bolesław Lesman), wybitny polski poeta i pisarz. Krytyk i eseista. Autor niezapomnianych wierszy i baśni, posługujący się charakterystycznymi neologizmami, które w literaturze fachowej określane są mianem leśmianizmów (np. bezświat, zniszczota, przeciwdeszcz czy Dusiołek).

Leśmian zadebiutował w 1895 roku, publikując w czasopiśmie „Wędrowiec” wiersz „Sekstyny”. Utwór ten podpisał pseudonimem St.Lesman. Kolejne utwory ogłaszał w krakowskim „Życiu”, słynnej „Chimerze”, a także w periodykach rosyjskich „Zołotoje runo” i „Wiesy”.

Kilka tomów poezji Leśmiana ukazało się w serii „Pod Znakiem Poetów” wydawanej przez oficynę Jakuba Mortkowicza – „Sad rozstajny” (1913), „Łąka” (1920), „Napój cienisty” (1936), „Dziejba leśna” (1938, wydanie pośmiertne).

Bolesław Leśmian znany jest także jako autor książek dla dzieci, inspirowanych literaturą orientalną oraz folklorem polskim – są to zbiory „Klechdy sezamowe”, „Klechdy polskie” oraz „Przygody Sindbada Żeglarza”.

W Bibliotece Ossolineum, wśród wielu innych publikacji Leśmiana, znajdują się: numer 50 czasopisma „Wędrowiec” z 1895 roku zawierający debiutancki wiersz poety, pierwodruk „Klechd sezamowych” opatrzony ilustracjami Edmunda Dulaca  (1913),  tomiki poezji wydane w serii „Pod Znakiem Poetów”, w tym również „Napój cienisty” z autografem poety – jest to dedykacja dla krytyka literackiego Ostapa Ortwina.