Franciszek Bujak

16 sierpnia 1875 urodził się Franciszek Bujak, historyk dziejów gospodarczych i społecznych Polski, profesor historii Uniwersytetu Jagiellońskiego, Uniwersytetu Warszawskiego i Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie. Członek Polskiej Akademii Umiejętności i Polskiej Akademii Nauk, w latach 1932-1933 i 1936-1937 prezes Polskiego Towarzystwa Historycznego. Twórca szkoły badawczej polskiej historii gospodarczej. Autor dwutomowej Galicyi, epokowego dla historiografii Galicji dzieła. Angażował się społecznie i politycznie,  uczestnicząc w galicyjskim ruchu ludowym. W 1920 minister rolnictwa i dóbr państwowych w rządzie Władysława Grabskiego.

W 1927-1928 i 1939 związany z Zakładem Narodowym im. Ossolińskich, pełniąc w nim funkcję zastępcy kuratora.

W Ossolineum znajduje się spuścizna Profesora, która była jednym z największych i najcenniejszych nabytków okresu powojennego. Obejmuje m.in. papiery osobiste i rodzinne, liczne materiały warsztatowe oraz bogatą korespondencję z osobistościami polskiego życia politycznego, kulturalnego i naukowego (m.in. z Stanisławem Zakrzewskim, Oswaldem Balzerem, Mieczysławem Gębarowiczem).

Portret Franciszka Bujaka – z domeny publicznej (dostępny na stronie:
http://www.pauart.pl/app/artwork?id=BZS_RKPS_12519_k_11)