Pomysł, by do kalendarza obchodzonych w Polsce świąt wprowadzić Dzień Babci, zgłosiła sześćdziesiąt dwa lata temu na łamach tygodnika „Kobieta i Życie” dziennikarka Lucyna Sandecka. Zainspirowała ją prasowa informacja o otwarciu w Świdnicy „Klubu Babci”. Informacja – jak się okazało – nieprawdziwa. „Owszem, był taki projekt” – pisała dociekliwa dziennikarka. „Zgłosiły go same babcie. Te właśnie, które – jak wszystkie babcie na całym świecie – gotują, cerują, sprzątają, piorą i dźwigają na swych barkach cały ciężar codziennych, domowych obowiązków. I które w wypełnionym po brzegi życiu dla rodziny nie chcą jednak zrezygnować z osobistego życia”. Świdnickie babcie chciały mieć miejsce, w którym mogły by się spotkać, porozmawiać, zagrać szachy czy karty i obejrzeć film. „Skończyło się jednak na projekcie” – wyjaśniała Lucyna Sandecka. Lokalne władze ponoć pomysł przedyskutowały, ale nie doczekał się on realizacji. Jednak pod wpływem tej historii dziennikarka postanowiła przypomnieć swój dawny pomysł: „Kiedyś pisałam o babciach bułgarskich, które dwudziestego drugiego stycznia obchodzą swoje święto. Proponowałam wtedy, by i nasze babcie uczcić jakimś dniem w roku. Dziś chcę do tej propozycji powrócić”. W kolejnych latach przed 22 stycznia redakcja „Kobiety i Życia” składała życzenia wszystkim babciom, a fotografia jednej z nich zdobiła okładkę numeru. W 1964 r. Dzień Babci został przeniesiony na 21 stycznia i w tym terminie jest obchodzony do dziś. W popularyzacji nowego święta ważną rolę odegrała też redakcja „Expressu Poznańskiego”, która podchwyciła pomysł kobiecego tygodnika. Natomiast „zwolniony” termin 22 stycznia został zajęty przez Dzień Dziadka. Stało się to jednak dopiero na początku lat osiemdziesiątych. Z inicjatywą znów wyszło środowisko dziennikarskie – tym razem redakcja Telewizji Polskiej.