Archiwa tagu: archiwum
Uroczyste przekazanie archiwum prof. Zbigniewa Osińskiego
Zakład Narodowy im. Ossolińskich zaprasza na uroczyste przekazanie do naszych zbiorów archiwum prof. Zbigniewa Osińskiego. Przekazanie odbędzie się dnia 14 maja 2015 r. o godz. 13.00 w Refektarzu ZNiO.
Prof. zw. dr hab. Zbigniew Osiński to wybitny historyk i teoretyk teatru, kulturoznawca, autor wielu cenionych prac naukowych (14 książek, ok. 300 artykułów, esejów, studiów i recenzji, kilkanaście publikacji edytorskich). Absolwent Uniwersytetu im. A. Mickiewicza w Poznaniu, wykładowca m.in. na Wydziale Polonistyki Uniwersytetu Warszawskiego. Związany z Wrocławiem jako projektodawca oraz dyrektor artystyczny i naukowy Ośrodka Badań Twórczości Jerzego Grotowskiego i Poszukiwań Teatralno-Kulturowych we Wrocławiu w l. 1990-2004. Jest pionierem badań nad teatrem Jerzego Grotowskiego, któremu towarzyszył od początku jego drogi twórczej. Interesują go także różne odmiany teatru poszukującego i eksperymentalnego XX w., jak teatr Reduta Juliana Osterwy i Mieczysława Limanowskiego, teatr Wilama Horzycy, Wacława Radulskiego, Ireny i Tadeusza Byrskich, Konrada Swinarskiego, działania Ośrodka Praktyk Teatralnych „Gardzienice”, teatry laboratoryjne i awangarda teatralna, a w ostatnich latach także teatr orientalny.
Prof. Zbigniew Osiński przekazuje do naszych zbiorów ogromne Archiwum, którego cenną częścią jest zbiór korespondencji z wieloma ważnymi postaciami ze świata teatru i teatrologii, z Polski i zagranicy, w szczególności z Jerzym Grotowskim (ponad setka listów i telegramów z lat 1962-1997). Obszerna jest także korespondencja z innymi osobami z kręgu Teatru Laboratorium i Eugenio Barbą, wieloletnim współpracownikiem i przyjacielem Grotowskiego. Wśród korespondentów są też: Erwin Axer, Jerzy Jarocki, Andrzej Falkiewicz i Krystyna Miłobędzka, Wacław Radulski, Barbara i Konrad Swinarscy, Tadeusz Słobodzianek, Bolesław Taborski i wielu innych. Największą cześć Archiwum stanowi ogromna i wyczerpująca dokumentacja dot. życia i dorobku twórczego Jerzego Grotowskiego, działalności Teatru Laboratorium i osób z nim związanych, zaopatrzona w bogaty materiał ilustracyjny. Archiwum zawiera materiały (notatki, kopie materiałów źródłowych, ilustracje) i teksty do większości książek Z. Osińskiego, począwszy od pracy doktorskiej dot. teatru Wilama Horzycy, przez książki „Teatr Dionizosa. Romantyzm w polskim teatrze współczesnym”, „Pamięć Reduty. Osterwa, Limanowski, Grotowski”, „Grotowski i jego Laboratorium” „Jerzy Grotowski – źródła, inspiracje, konteksty”, „Spotkania z Jerzym Grotowskim” po dwutomową monografię „Polskie kontakty teatralne z Orientem w XX wieku”.
W skład Archiwum wchodzi także kolekcja plakatów, programów i innych druków teatralnych, dotyczących przede wszystkim Teatru Laboratorium J. Grotowskiego, Odin Teatret, Konrada Swinarskiego, teatrów awangardowych i orientalnych.
-
- Pocztówka z początku XX w. z podobizną Juliusza Osterwy, aktora , współzałożyciela Teatru Reduta.
-
- Rysunki Konrada Swinarskiego do spektaklu „Fantazy”, w jego reżyserii, w Starym Teatrze w Krakowie 1967
-
- List Wacława Radulskiego, reżysera przebywającego od II wojny na emigracji, do Zdzisława Osińskiego 1964.
-
- Plakat do spektaklu Teatr Laboratorium 13 Rzędów w Opolu „Tragiczne dzieje Doktora Fausta” 1963
-
- Okładka książki Z. Osińskiego „Spotkania z Jerzym Grotowskim”, Gdańsk 2013. Publikowane w niej listy są częścią przekazywanego archiwum.
Przekazanie archiwum prof. Bogdana Zakrzewskiego
Dnia 3 grudnia 2013 r. o godz. 13.30 w Refektarzu Ossolineum przy ul. Szewskiej 37 odbędzie się uroczyste przekazanie archiwum profesora Bogdana Zakrzewskiego, znawcy i badacza literatury romantycznej, wybitnego fredrologa.
Archiwum składa się z 26 tek prac naukowych i różnych materiałów warsztatowych z nimi związanych, 2 tek z materiałami takimi jak recenzje prac, sprawozdania, pisma urzędowe oraz 40 tek korespondencji. Całość mieści się w 68 tekach.
Listy różne
Przekazane prace naukowe dotyczą tematów, będących przez dziesięciolecia w kręgu zainteresowań prof. Zakrzewskiego. Wyróżnia się zwłaszcza zespół maszynopisów prac i materiałów dotyczących Mickiewicza i „Pana Tadeusza” – książek „Natus est Pan Tadeusz”, „Dwaj wieszcze: Mickiewicz i Wernyhora”, „Potomstwo Pana Tadeusza” oraz artykułów drukowanych w „Pamiętniku Literackim” i książkach, np. „O Panu Tadeuszu inaczej”. Pracom tym towarzyszą materiały warsztatowe, w szczególności fotografie i kopie tekstów źródłowych z bibliotek polskich i ukraińskich. Prof. Zakrzewski był także wybitnym fredrologiem i w znacznym stopniu przyczynił się do renowacji kaplicy Fredrów w Rudkach i powtórnego pogrzebu Aleksandra Fredry. Dokumentacja tego wydarzenia, w tym fotograficzna, zajmuje dwie teki , liczne są także artykuły poświęcone komediopisarzowi i jego rodzinie. Śladem zainteresowania profesora Juliuszem Słowackim jest maszynopis książki „Paszport wolności czyli Słowacki na Śląsku” oraz artykuły i notatki dot. Słowackiego.
Zainteresowania badawcze prof. Zakrzewskiego obejmowały też historię polskiej poezji i pieśni narodowowyzwoleńczej i rewolucyjnej, czego świadectwem są nie tylko maszynopisy książek poświęconych temu zagadnieniu, jak „Arka przymierza” i niewydanej antologii „Wiosna ludów w polskiej poezji romantycznej” ale też zbiór wierszy i pieśni autorstwa różnych osób, często amatorów, dot. sierpnia 1980 i NSZZ Solidarność.
Listy od Andrzeja Waligórskiego
Zbiór korespondencji prof. Bogdana Zakrzewskiego, sięgającej od wczesnych lat powojennych do roku 2000, ukazuje go jako badacza o bardzo szerokich kontaktach i działacza wielu naukowych instytucji, o czy może świadczyć duża ilość listów od Polskiej Akademii Umiejętności, Polskiej Akademii Nauk i Instytutu Badań Literackich. Wśród korespondentów pojawiają się nazwiska znanych badaczy literatury romantycznej i innych wybitnych przedstawicieli nauk humanistycznych ostatniego półwiecza, z którymi znajomość sięgała nieraz czasów studenckich. Licznie reprezentowane jest wrocławskie środowisko. Wśród korespondentów wyróżniają się: Ludwik Brożek, Tadeusz Bujnicki, Tomasz Burek, Alina Brodzka, Włodzimierz Bolecki, Andrzej Cieński, Marek i Władysław Czaplińscy, Antoni Czyż, Zbigniew Chrzanowski, Witold Doroszewski, Wincenty Danek, Maria Dłuska, Adolf Dygacz, Lesław Eustachiewicz, Ryszard Ergetowski, Bolesław Faron, Michał Głowiński, Konrad Górski, Zbigniew Jabłoński, Jerzy Jarowiecki, Maria Janion, Czesław Hernas, Mieczysław Inglot, Roman Kaleta, Mieczysław Klimowicz, Andrzej Kłossowski, Kłak Tadeusz, Jacek Kolbuszewski, Alina Kowalczykowa, Teresa Kostkiewiczowa, Julian Krzyżanowski, Janina Kulczycka-Salomi, Zdzisław Libera, Jakub Lichański, Roman Loth, Henryk Markiewicz, Renata Mayenowa, Teresa Michałowska, Józef Magnuszewski, Stanisław Makowski, Tadeusz Mikulski, Henryk Markiewicz Julian Maślanka, Witold Nawrocki, Ryszard Nycz, Aleksandra Okopień-Sławińska, Jarosław Wit Opatrny, Janusz Pelc, Stanisław Pigoń, Marian Pollak, Zbigniew Raszewski, Stefania Skwarczyńska, Jerzy Starnawski, Stefanowska Zofia, Zbigniew Sudolski, Zofia Sypulanka, Jan Szeptycki, Anna Szeptycka, Stanisław Świrko, Jerzy Święch, Jan Trzynadlowski, Jan Tomkowski, Kazimierz Wyka, Czesław Zgorzelski, Stefan Żółkiewski. Pojawiają się też nazwiska znanych literatów, jak Marian Brandys, Jan Dobraczyński, Tymoteusz Karpowicz, Wojciech Żukrowski oraz potomkowie Aleksandra Fredry, Anna i Jan Kazimierz Szeptyccy.
Kopie i bruliony listów B. Zakrzewskiego do różnych osób zajmują jedną tekę. Osobno wydzielono 2 teki zaproszeń od różnych instytucji.
Profesor B.Zakrzewski w Jatwięgach
Przed pałacem w Beńkowej Wiszni
Zaproszenie na uroczystość przekazania archiwum
Archiwalia rodziny Kuncewiczów w Ossolineum
Maria Kuncewiczowa, portret pędzla Antoniego Michalaka, olej na płótnie, 1959
Zakład Narodowy im. Ossolińskich pozyskał w lutym 2012 r. ważny fragment prywatnej kolekcji rodziny Kuncewiczów. Kolekcja ta przechowywana była w Stanach Zjednoczonych, na farmie Old Kennels w Stanie Virginia i stanowiła własność Dorothy Kuncewicz, synowej Marii i Jerzego Kuncewiczów, wdowy po Witoldzie Kuncewiczu.
Na zbiory, które zostały sprowadzone do Wrocławia z USA, składają się cztery portrety członków rodziny Kuncewiczów, a także ich papiery osobiste. Obrazy pozyskano poprzez zakup, natomiast archiwalia są darowizną Dorothy Kuncewicz.
Jerzy Kuncewicz,portret pędzla Antoniego Michalaka, olej na płótnie, 1959
Zrealizowanie przedsięwzięcia było możliwe dzięki pomocy, jakiej w negocjacjach i przejęciu zbiorów udzieliła Zakładowi Ambasada RP w Waszyngtonie, a zwłaszcza Włodzimierz Sulgostowski, Kierownik Wydziału Konsularnego Ambasady RP.
Pozyskane materiały są istotnym uzupełnienie większej części archiwum rodzinnego, będącego już w posiadaniu Ossolineum. Kontakty Zakładu z rodziną Kuncewiczów, w szczególności z Marią Kuncewiczową, sięgają lat 70. ubiegłego wieku. W 1986 r. pisarka w dwóch partiach przekazała swoje archiwum do Ossolineum. Natomiast w 1993 r. Ossolineum wzbogaciło konto nowo powstałej Fundacji Kuncewiczów, kupując od Witolda Kuncewicza korespondencję z matką.
Pamiątki i archiwalia rodziny Kuncewiczów trafią do dwóch działów Ossolineum. Papiery osobiste Witolda Kuncewicza, jego korespondencja z matką, maszynopisy powieści Marii Kuncewiczowej, zdjęcia rodzinne znajdą się w Dziale Rękopisów. Do zbiorów Gabinetu Grafiki włączone zostaną cztery portrety: znanej pisarki Marii Kuncewiczowej (1895-1989), jej męża, również literata i prawnika, Jerzego Kuncewicza (1893-1984), syna państwa Kuncewiczów, Witolda (1922-2009) oraz żony Witolda, Dorothy Kuncewicz. Portrety Marii i Jerzego zostały namalowane w 1959 roku, Witolda i Dorothy sześć lat później. Autorem płócien jest polski malarz Antoni Michalak (1902-1975), uczeń Miłosza Kotarbińskiego, Konrada Krzyżanowskiego i Tadeusza Pruszkowskiego.
Uzupełnienia archiwum pisarki o materiały ze spuścizny po Witoldzie Kuncewiczu i scalenie tych dokumentów daje nowe możliwości badaczom i pozwala na utrwalenie dorobku tak zasłużonej dla kultury polskiej rodziny.