Zakład Narodowy im. Ossolińskich zaprasza na wykłady Igora Chomyna i wykłady oraz seminarium prof. dra hab. Krzysztofa Pomiana.

Wykłady organizowane są w ramach programu Visiting Professors finansowanego z funduszu Scientiae Wratislawienses Urzędu Miejskiego Wrocławia.

Wykłady

Igora Chomyna

historyka sztuki, głównego inwentaryzatora i kustosza zbiorów malarstwa i rzeźby XIX i XX w. Lwowskiej Galerii Sztuki

Historia Lwowskiej Galerii Sztuki oraz polskie malarstwo XIX i XX wieku w zbiorach Lwowskiej Galerii Sztuki
10 października 2011 r., godz. 16.00-17.30

Plakiety, medaliony i medale polskie i z Polską związane w zbiorach Lwowskiej Galerii Sztuki
11 października 2011 r., godz. 16.00-17.30

Portrety osobistości polskich XIX i XX wieku w zbiorach Lwowskiej Galerii Sztuki
13 października 2011 r., godz. 16.00-17.30

Wykłady i seminarium

Prof. dr hab. Krzysztofa Pomiana

historyka i filozofa, emerytowanego profesora Centre National de la Recherche Scientifique w Paryżu, Uniwersytetu Mikołaja Koperniak w Toruniu, dyrektora naukowego Muzeum Europy w Brukseli

Historia kultury na przykładzie historii muzeów – wykład
17 października 2011 r., godz. 10.00-11.00
19 października 2011 r., godz. 10.00-11.00

Do czego służy humanistyka – seminarium
18 października 2011 r., godz. 10.00-11.30
20 października 2011 r., godz. 10.00-11.30
21 października 2011 r., godz. 10.00-11.30

Punktem wyjścia do dyskusji seminaryjnej będą następujące lektury:

– K. Pomian, Historia. Nauka wobec pamięci, Wydawnictwo UMSC, Lublin 2006, przede wszystkim s. 115-139 i 199-223.

– K. Pomian, Statystyka, hermeneutyka, polityka, „Archiwum Historii Filozofii i Myśli Społecznej” 1997, s. 161-169.

– K. Pomian, Przedmowa, [w:] P. Rodak, Pismo, książka, lektura, Wydawnictwo UW, Warszawa 2009.

Wszystkie wykłady odbywać się będą w Refektarzu Zakładu Narodowego im. Ossolińskich, ul. Szewska 37

WIZYTA WSPÓŁFINANSOWANA ZE ŚRODKÓW MIASTA WROCŁAWIA

Igor Chomyn urodził się 1  września  1951 r.  w  miasteczku  Szczerzec  k.  Lwowa. Jest absolwentem Wydziału Historii Uniwersytetu im. Iwana Franki we Lwowie. Od 1975 r. pracuje w Lwowskiej Galerii Sztuki jako kustosz zbiorów  malarstwa  i  rzeźby. Jego zainteresowania skupiają się przede wszystkim na sztuce polskiej XIX i XX wieku. Brał  udział  w  przygotowywaniu  ponad  30  wystaw  eksponowanych  w  muzeach  ukraińskich i polskich. Do najważniejszych projektów wystawienniczych należą: „Kozaczyzna”  (Radom, 1991),  „Gdzie  Wschód  spotyka  Zachód”  (Warszawa, 1993),  „Chłopi  w  sztuce  polskiej”  (Radom, 1994),  „I  podaje  wiek  wiekowi”  (Warszawa, 2001),  „Polscy  monachijczycy”  (Katowice, 2005).

Oprócz wyżej wymienionych ekspozycji był również pomysłodawcą i organizatorem  monograficznych  wystawy,  do  których  opracował  katalogi:

–  „Twórczość  Jacka  Malczewskiego  w  zbiorach  Lwowskiej  Galerii  Sztuki”,  Muzeum  Ziemi  Przemyskiej  1987,  Muzeum  Śląskie  w  Katowicach  1996,  Państwowa  Galeria  Sztuki  w  Sopocie  2001;

–  „In  propria  persona.  Malarzy  polskich  portret  własny”,  Muzeum  Śląskie  w  Katowicach  1997.

–  „Twórczość  Kazimierza  Sichulskiego  w  zbiorach  Lwowskiej  Galerii  Sztuki”,  Muzeum  Śląskie  w  Katowicach  2000.  Za tę wystawę otrzymał drugą nagrodę na Ogólnopolskim  konkursie  wystaw  roku,  pierwszej nagrody nie przyznano.

–  „Arcydzieła  malarstwa  polskiego  w  zbiorach  Lwowskiej  Galerii  Sztuki”,  Państwowa  Galeria  Sztuki  w  Sopocie  2003.

–  „Pejzaż  malarzy  polskich  w  zbiorach  Lwowskiej  Galerii  Sztuki”, Państwowa  Galeria  Sztuki  w  Sopocie  2004.

Jest również autorem albumu 150  arcydzieł  malarstwa  polskiego  w  zbiorach  Lwowskiej  Galerii Sztuki wydanego w Sopocie w 2006 r.

Za wieloletnią działalność muzealną polegającą na opracowywaniu i popularyzowaniu polskich zbiorów sztuki pozostających za granicą kraju został w 2004 r. odznaczony Złotym  Krzyżem  Zasługi  Rzeczypospolitej  Polskiej. Od 2006 r. jest Zasłużonym Pracownikiem  Kultury  Ukrainy.

Krzysztof Pomian urodził się w Warszawie w 1934 r. Studiował (1952-57), doktoryzował się (luty 1965) i habilitował (maj 1968) na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Warszawskiego. Usunięty  w  1966 r. z PZPR, a w 1968 r. ze stanowiska adiunkta w Katedrze Historii Filozofii Nowożytnej z powodu publicznej krytyki linii politycznej władz. W latach 1969-1972 pracował w Dziale Rękopisów Biblioteki Narodowej. W 1973 r. wyjechał do Francji, do Centre national de la recherche scientifique (CNRS), gdzie w 1984 został profesorem (directeur de recherche); równolegle wykładał w l’Ecole des hautes études en sciences sociales (EHESS), w Ecole du Louvre, w Uniwersytecie Genewskim i w innych uczelniach. Obecnie jest  zasłużonym profesorem (directeur de recherche émérite) w CNRS. W latach  akademickich 1999/2000-2005/06 był profesorem na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu. Od stycznia 2001 r. jest dyrektorem naukowym tworzonego w Brukseli Muzeum Europy.

Jako filozof, interesuje się przede wszystkim problematyką poznania. Jako historyk, zajmuje się historią kultury europejskiej, zwłaszcza historią wiedzy historycznej  oraz zbieractwa i muzeów we Francji i we Włoszech .

Jego książki i artykuły pisane po polsku, a od 1973 r. przeważnie po francusku, były tłumaczone m. in. na angielski, arabski, bułgarski czeski, hiszpański, holenderski, japoński, niemiecki, portugalski, ukraiński i włoski.

Jest członkiem zagranicznym Polskiej Akademii Umiejętności, Ateneo Veneto (Wenecja) i Accademia Clementina (Bolonia).

Nagrody: publicystyczna im. Juliusza Mieroszewskiego (1984), premio letterario Montesilvano za najlepszy esej roku przełożony na włoski (1992), nagroda polskiego PEN Clubu im. braci Pruszyńskich za eseistykę (2007).

Odznaczenia: Krzyż Komandorski Orderu Polonia Restituta (1993), Komandoria Orderu des Arts et des Lettres (2005). Doktorat honoris causa Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie (2003) i Uniwersytetu w Genewie (2005).

Ważniejsze publikacje:

[Wraz z L. Kołakowskim (wyd.) ], Filozofia egzystencjalna, PWN, Warszawa, 1965.

Przeszłość jako przedmiot wiary. Historia i filozofia w myśli  średniowiecza,  PWN, Warszawa,  1968.

Człowiek pośród rzeczy, Czytelnik, Warszawa,  1973.

[Wraz z P. Kende (wyd.)], 1956 Varsovie – Budapest. La deuxième révolution d’Octobre, Seuil, Paris, 1978.

Pologne : défi à l’impossible ? De la révolte de Poznan à Solidarité, Editions Ouvrières, Paris, 1982.

L’Ordre du temps, Gallimard, Paris, 1984.

Collectionneurs, amateurs et curieux. Paris-Venise, XVI^e-XVIII^e siècle, Gallimard, Paris, 1987.

L’Europe et ses nations, Gallimard, Paris, 1990.

(Wyd.), La querelle du déterminisme, Gallimard, Paris, 1990.

[Wraz z A.-F. Laurens (wyd.)], L’Anticomanie. La collection d’antiquités aux 18^e et 19^e siècles, EHESS, Paris, 1992.

Przeszłość jako przedmiot wiedzy (1964), Aletheia, Warszawa, 1992.

[Opr.] Jerzy Giedroyc, Autobiografia na cztery ręce, Czytelnik, Warszawa, 1994

Drogi kultury europejskiej, IFiS PAN, Warszawa, 1996.

[Wraz z Th. W. Gaehtgens’em], Histoire artistique de l’Europe. XVIII^e siècle, Seuil, Paris, 1998.

Sur l’histoire, Gallimard, Folio-Histoire, Paris, 1999.

W kręgu Giedroycia, Czytelnik, Warszawa, 2000.

Wenecja w kulturze europejskiej , UMCS, Lublin, 2000.

(Wyd.), Jerzy Giedroyc. Redaktor – polityk – człowiek , UMCS, Lublin, 2001.

Oblicza dwudziestego wieku, UMCS, Lublin, 2002.

Des saintes reliques à l’art moderne. Venise-Chicago, XIII^e-XX^e siècle, Gallimard,  Paris, 2003.

[Wraz z H. Dupuis (wyd.)], De l’Europe-monde à l’Europe dans le monde, De Boek, Bruxelles, 2004.

Filozofowie w świecie polityki. Eseje 1957-1974, Adam Marszałek, Toruń, 2004.

Ibn Khaldûn au prisme de l’Occident, Gallimard, Paris, 2006.

[Wraz z E. Barnavi], La révolution européenne. 1945-2007, Perrin, Paris, 2008.