W ostatnim czasie do zbiorów Działu Nowych Druków Ciągłych Zakładu Narodowego im. Ossolińskich trafiło cenne dzieło z początku XIX wieku pt. „Topographische Chronik von Breslau”. Mimo że pod względem treści stanowi spójną całość, z uwagi na sposób wydania zostało uznane za czasopismo.

Kronika, którą napisał Karl Adolf Menzel, jest jednym z najwcześniejszych przykładów „nowoczesnej” śląskiej historiografii – pionierską pracą poświęconą historii Wrocławia od średniowiecza do początku XIX wieku. Ukazywała się w latach 1805–1807 w 118 wydawanych raz w tygodniu częściach (Stück), które złożyły się na kompletne dzieło. Dla każdego kwartału – a łącznie było ich dziewięć – wydawano spis treści. Taka forma publikacji tej liczącej łącznie ponad 900 stron pracy wybrana została zapewne ze względów finansowych. Na końcu kroniki zamieszczono długą liczbę subskrybentów, dzięki którym możliwe było zebranie środków na jej wydanie. Tekst uzupełnia kilkadziesiąt miedziorytów przedstawiających Wrocław z czasów autorowi współczesnych a także postacie i wydarzenia historyczne. Dodatkiem do zasadniczej części pracy jest wydana w 1808 roku kronika oblężenia Wrocławia przez wojska napoleońskie na przełomie lat 1806 i 1807, która ze względu na swą szczegółowość i fakt, że autor był bezpośrednim świadkiem tych wydarzeń, ma dużą wartość źródłową. Całość wydrukował we Wrocławiu Johann August Barth.

Kim był autor „Topographische Chronik von Breslau”? Urodził się w Zielonej Górze w roku 1784. W wieku sześciu, po śmierci ojca, zamieszkał we Wrocławiu pod opieką wuja, Georga Gustava Fülleborna, profesora Gimnazjum św. Elżbiety. To za jego namową dorosły K. A. Menzel zajął się regionalną historią. Po studiach teologicznych na uniwersytecie w Halle, powrócił do Wrocławia, gdzie pracował jako prywatny nauczyciel, a od 1809 r. jako profesor Gimnazjum św. Elżbiety (w 1824 r. został prorektorem tej szkoły). Był redaktorem czasopisma „Der Breslauische Erzähler”, w późniejszym okresie napisał cenione prace historyczne poświęcone historii Śląska i Niemiec, zajmował się także filologią. W latach 1826–1854 pełnił funkcję kierownika gimnazjów ewangelickich w Królewskim Kolegium Szkolnym. Zmarł we Wrocławiu w roku 1855.