Pod sygnaturą 143.564 w zbiorach Zakładu Narodowego im. Ossolińskich znaleźć możemy Kucharkę litewską. Wyd. 11 przerobione i powiększone, autorstwa Wincenty Zawadzkiej. Pozycja ta pochodzi z 1913 roku, a została wydana w Wilnie nakładem księgarni Józefa Zawadzkiego. Pierwsze wydanie ukazało się w 1854 roku.

Licząca 552 strony publikacja zawiera, jak głosi podtytuł:

Przepisy gruntowne i jasne, własnem doświadczeniem sprawdzone, sporządzania smacznych, wykwintnych, tanich i prostych rozmaitych rodzajów potraw tak mięsnych, jak i postnych, oraz ciast, legumin, lodów, kremów, galaret, konfitur i innych przysmaków deserowych, tudzież rozlicznych zapraw aptecznych, konserw i rzadszych specjałów, z przydaniem na początku książki dokładnej dyspozycji stołu. Zdaniem autora przedmowy sam fakt, iż mamy do czynienia z jedenastym wydaniem, daje gwarancję jakości przepisów.

Wspomniana „dyspozycja stołu” to menu obiadowe, rozpisane na każdy dzień tygodnia, z podziałem na miesiące, tak aby wykorzystywać w przepisach produkty pojawiające się o danej porze roku. Uzupełnieniem jest wykaz Potrawy z suchym postem (zupy, jarzyny, ryby na ciepło, ryby na zimno, leguminy, ciasta, galarety i kisielki) oraz Potrawy do wyboru na śniadanie (wina (!), śniadania zimne, śniadania gorące, herbata po angielsku).

Główna część publikacji zawiera dwadzieścia jeden rozdziałów z przepisami w układzie rzeczowym. Dodatkowo widzimy ilustracje, takie jak przedstawiająca podział wołu (strona 81, skan nr 105) czy też sposoby podawania ryb (skan nr 201).

Książkę możemy oglądać w Dolnośląskiej Bibliotece Cyfrowej.