Wrocławski medal z 1629 r.

Z XVII stulecia pochodzi piękny, barokowy, pozłacany medal Rady Miasta Wrocławia. Został wybity w czasie wojny 30-letniej (1618-1648) w roku 1629. Projektantem tego dzieła jest sławny medalier Sebastian Dadler (1586-1657), w latach 20-tych XVII w. działający na dworze elektora saskiego w Dreźnie, który przygotował stempel medalu.

Na awersie przedstawiono panoramę miasta Wrocławia od południa, otoczonego murami obronnymi, bastionami i fosą. Widok miasta jest tak dokładny, że można rozpoznać poszczególne kościoły, np. św. Marii Magdaleny, św. Elżbiety czy św. Doroty. Powyżej dwa aniołki podtrzymują bogato zdobiony, 5-cio polowy herb Wrocławia z labrami i klejnotem. W odcinku w dolnej części awersu w barokowym kartuszu umieszczono inicjały H – Z (Hans Ziesler, fundator medalu, dzierżawca mennicy wrocławskiej) oraz skrzyżowane haki – znak mincerski. Po bokach widnieje rozdzielona data emisji 16 – 29, a poniżej sygnatura medaliera S – D (Sebastian Dadler). Dookoła wzdłuż krawędzi biegnie napis:

NISI DIMINVS CVS TODIERET CIVITATEM FRVSTRA VIGILAT QVI CVSTODIT EAM
[Jeżeli Pan nie ustrzeże miasta, strażnik czuwa daremnie ] – cytat z księgi Psalmów (127:1).

Na rewersie medalu umieszczono postać św. Jana Chrzciciela – patrona Wrocławia, z Barankiem Bożym na rozłożonej księdze. Wzdłuż krawędzi znajduje się napis:

DISCORDIA MAXIMAE DILABVNTVR – CONCORDIA RES PARVAE CRESCVNT
[Niezgoda niszczy rzeczy wielkie, zgoda powiększa rzeczy małe] – cytat z „Wojny z Jugurtą” 10,6]

Egzemplarz ten zakupiono do zbiorów w 1957 r. i otrzymał nr inwentarza Medali G 1699. Wykonany jest ze złoconego srebra. Jego waga wynosi 36,036 g, średnica 49,5 mm. Medal dodatkowo w późniejszym okresie został zaopatrzony w zawieszkę.